26 Φεβρουαρίου 2013

Παιχνιδιάρικες Τιράντες


 Αν και δεν χρησιμοποιούμε και πολύ  πανταλόνια με τιράντες, πάντα μου άρεσαν. Ωστόσο οι τιράντες τους τις περισσότερες φορές ήταν πολύ βαρετές, πολύ άτονες. Μια γρήγορη, εύκολη και οικονομική λύση για να ζωντανέψουν λίγο είναι με ένα κομματάκι sous plats υφασμάτινο και ένα μεγάλο χρωματιστό κουμπί. 
 Τα ράβουμε εκεί ακριβώς που ενώνονται τα δύο σκέλη και τατάάμμμ!!!



Τώρα νομίζω ότι είναι πιο ενδιαφέρουσες...Και όποτε βαρεθούμε τα χρώματα και τις υφές, ξηλώνουμε και αλλάζουμε. Τσακ μπαμ!



14 Φεβρουαρίου 2013

Καδράκι Κρεμάστρα

Παιδικός σημαίνει κυρίως παιχνίδι, φίλοι, τραγούδια, φωνές, παιχνίδι, φαγητό, τρέξιμο, χορός, παιχνίδι και πάλι παιχνίδι. Σημαίνει όμως και λίγες εργασίες ανάλογα με την εποχή, την περίσταση κτλ. Και πού θα τις βάζαμε εμείς αυτές τις ζωγραφιές και τις εργασίες; σε ντουλάπι; Όοοοοχιι! Θέλουμε να περνάμε και να τις θαυμάζουμε. Θα φτιάξουμε λοιπόν ένα εκθετήριο. 
Σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε τι θέλουμε. Ένα προσωπικό Πετρίστικο κάδρο-εκθετήριο... Πήραμε λοιπόν έτοιμα καδράκια (καμβά) για ζωγραφική, ζωγράφισε ο Πετράν ότι του ερχόταν κατά νου και μετά στολίσαμε.




Για να κρεμάμε τις ζωγραφιές μας βάλαμε σχοινάκι στερεωμένο με ζεστή σιλικόνη πίσω από το καδράκι μας και πάνω στο σχοινάκι κολλήσαμε πάλι με σιλικόνη μανταλάκια μικρά. Έτοιμο! Τώρα όποτε θέλουμε να θαυμάσουμε κάτι, απλώς το κρεμάμε και το ξεκρεμάμε όταν λιγοστεύει ο χώρος ή όταν το βαρεθεί ο κριτής των πάντων. 





Τόσο πολύ μας άρεσε που φτιάξαμε και άλλα παρόμοια μικρούλικα καδράκια, ως δωράκια ευχαριστήρια για τους φίλους μας στα τρίτα μας γενέθλια. Όλα με την υπογραφή του ζωγράφου Πετράν! Ανεκτίμητης αξίας έργα, όταν αναγνωριστεί τον ταλέντο Π...

12 Φεβρουαρίου 2013

Δεν έχεις χώρο; Φτιάξε ρολάκια...

Τελευταία αγόρασα  μια δωδεκάδα βελόνες πλεξίματος και άλλα τόσα βελονάκια. Όλα τα νούμερα μια κι έξω να τελειώνουμε. Και ήρθαν τα καλούδια και πωπω όμορφα και να δεις τι ωραία πράγματα που θα μου κάνετε και τέτοιες χαρές, μέχρι που...έπρεπε να τα φυλάξω. Πού θα μπουν ακριβώς όλα αυτά τα ξυλάκια; Πρέπει να βρω κάτι που να είναι όμορφο, να τα προστατεύει και να μη δίνει "στόχο" ( βλέπε Πετράν).


via flickr

Θυμήθηκα ότι στο ντουλάπι με τα "projects to do" είχα και ένα όμορφο υφασμάτινο πουγκάκι, japanese style, που ήθελε όμως το χρόνο του ( υφάσματα, γαζώματα κτλ ) κι εγώ ήθελα κάτι γρήγορο.
Σκέφτηκα λοιπόν την αγαπημένη τσόχα και αντί να ράψω θηκούλες να κάνω δύο μικρές τρύπες για να στερεωθούν οι βελόνες μου.




































Ταράμμμ...έτοιμο σε 5 λεπτά. Μόνο οι βελόνες πλεξίματος με καθυστέρησαν λίγο γιατί δεν είχα μεγάλο κομμάτι τσόχα και έπρεπε να ράψω τρία μικρότερα.
Και πάλι όμως, έγινε στο πιτς φυτίλι... 

Το Κρεμαστό Κουκλοθεατράκι

Το είδα και το λάτρεψα αμέσως! 



Αυτό ήταν η αφορμή να ζητήσω τη ραπτομηχανή του μπαμπά (ναι, ναι του μπαμπά) μετά από 10 χρόνια συνειδητής αδιαφορίας. Το εγχείρημα δύσκολο.





Μια ολόκληρη μέρα πάλευα με τα υφάσματα, τις κορδέλες, τις κλωστές και ακόμα ήμουν στο στρίφωμα! Αλλά ο σκοπός ιερός! Τα γενέθλια του Παναγιώταρου και αυτό δεν χωράει ηττοπάθειες και μεμψιμοιρίες. Παίρνω μιαν ανάσα και πέφτω πάλι με τα μούτρα. Θα σε δαμάσω πού θα μου πας, σκέφτομαι. Και όπως λέει και το ρητόν, ο επιμένων νικά...



Μπορεί το αποτέλεσμα να έχει "κάποιες" μικρές ατέλειες αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα τον πείραζε τον Παναγιώτη ιδιαίτερα, ούτε το παρεάκι του. 
Και τελικά δεν έπεσα έξω...

07 Φεβρουαρίου 2013

Άσπρα δοντάκια ξέξασπρα

Κάθε χρόνο, τουλάχιστον μία φορά, επισκεπτόμαστε τον παππού Κώστα και τη γιαγιά Ευαγγελία στο Κορωπί. Αυτό σημαίνει πολλά πράγματα για κουβάλημα. Όταν κάποια από αυτά μπορούν να είναι πιο οργανωμένα, σου λύνουν τα χέρια. 



Βρήκα λίγο χρόνο λοιπόν, για να κάνω ένα τσαντάκι ταξιδιού με όλα αυτά που χρειαζόμαστε για να πλένουμε τα δοντάκια μας.



Για το πουγκάκι μας χρησιμοποίησα sousplats και διάφορα περισσεύματα από υφάσματα. 
Τώρα πια κρατάω μόνο αυτό και έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε. 

Τα πουγκάκια αυτά είναι τρομερά πρακτικά και τα έχω χρησιμοποιήσει για να ''τυλίγω'' και άλλα πράγματα που παίρνουμε μαζί στη μικρή ή τη μεγάλη μας βόλτα. Τα υπόλοιπα, εν καιρώ...   

Back to School...

Και ήρθε η ώρα ο μικρός Πετρής να ''μεγαλώσει'' και να πάει σχολείο...Αλλά έλα που εκείνος ήθελε να είναι μικρός, και παρόλο που στο σχολείο πήγε χωρίς κλάματα και γκρίνιες, κάθε μέρα με ρωτούσε: 
Μαμά, έχουμε και αύριο σχολείο;

Αποφάσισα λοιπόν, να δώσω τέλος στην καθημερινή αγωνία του φτιάχνοντας έναν εβδομαδιαίο ημεροδείκτη (δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια ονομασία, αλλά η φίλη Σουζάνα έτσι μου το ονόμασε). Κάθε μέρα που γυρνάει από το σχολείο, κατεβάζουμε μια μέρα και την ονομάζουμε. 



Ταυτόχρονα κοιτάμε και πόσες μέρες έχουμε ακόμα μέχρι το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο..ε! συγγνώμη...Τη μπάλα και το ποδήλατο θέλω να πω!
Το ημερολογιάκι τον πρώτο χρόνο δούλεψε πολύ...Από τον δεύτερο κάπως το βαρέθηκε, αλλά μέχρι τότε και φίλους πολλούς είχαμε κάνει, και τέλεια περνούσαμε σχολείο, που δεν τον ένοιαζε πια το Σαββατοκύριακο!






Υ.Γ. Η τελευταία δήλωση δεν είναι φυσικά αληθινή. Κάποια πράγματα δεν χάνουν ποτέ την αξία τους, έτσι και το ΣΚ. Αλλά είπα να γράψω κάτι εντυπωσιακό... 

01 Φεβρουαρίου 2013

Για επίδοξους DJ's

Και ήρθαν πάλι τα γενέθλια του φίλου μας του Παναγή και όπως πάντα θέλουμε να του κάνουμε κάτι ιδιαίτερο και χρηστικό (για την κουμπαρό-μαμά του κυρίως). Μετά από σκέψη καταλήξαμε (πάλι) στην τσόχα, το πιο εύκολο, εύχρηστο και όμορφο υλικό, που πάντα βρίσκεται σε αφθονία σπίτι μας. 






Και επειδή πίεζε και χρόνος φτιάξαμε ένα μικρό ¨ντοσιέ¨ για να βάζει ο Παναγής τις μουσικάρες του. Όμορφα και μαζεμένα.






Βάλαμε και λαστιχάκι για να μην του πέφτουν τα CDs του και έτοιμο!
Η μαμά του μπορεί να λύνει το κορδελάκι και να βάζει επιπλέον τσόχα, αν μεγαλώσει στο μέλλον η συλλογή του






Καλή ακρόαση φιλαράκι!